Ο Αντρέι Βλάσωφ, Ρώσος χαρισματικός ηγέτης και στρατηγός, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άμυνα της Μόσχας και θεωρείτο από τους πιο αξιόλογους στρατηγούς του Κόκκινου Στρατού. Συνελήφθη τελικώς από τους Γερμανούς, αλλά κατά την αιχμαλωσία του, τους έπεισε ότι μπορούσε να κάνει πολλούς συναδέλφους του να λιποτακτήσουν, καθώς και να οργανώσει τις διάσπαρτες μονάδες των Osstruppen, υπό κοινή διοίκηση.

Οι Γερμανοί, πείστηκαν για τα αντικομμουνιστικά του φρονήματα και του έδωσαν την ευκαιρία που ζήτησε. Πράγματι, κατόπιν προτροπής του και έπειτα από επιτυχημένες ψυχολογικές και προπαγανδιστικές επιχειρήσεις, χιλιάδες Ρώσοι άλλαξαν στρατόπεδο (ανάμεσά τους και 7 στρατηγοί). Στόχος του ήταν να δημιουργήσει μια στρατιά από εθνικιστές που θα τερμάτιζαν την εξουσία του Στάλιν, "επανιδρύοντας" το Σοβιετικό κράτος.

Όμως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, το κίνημά του ήταν θνησιγενές. Διότι οι Γερμανοί δεν ήταν διατεθειμένοι να ρισκάρουν την ύπαρξη ενός πολυάριθμου, συμπαγούς και υπό κοινή διοίκηση, ρωσικού σχηματισμού που ανά πάσα στιγμή μπορούσε να στραφεί εναντίον τους. Εξάλλου, ο ίδιος ο Βλάσωφ χαρακτήρισε τους Γερμανούς "επισκέπτες στην Ρωσία", κάτι που δεν χαροποίησε ιδιαίτερα τον Α. Χίτλερ που ήταν πεπεισμένος ότι αν ποτέ ο Βλάσωφ όντως ανέτρεπε τον Στάλιν, θα επιδίωκε άμεσα την εκδίωξη των Γερμανών από την Ρωσία. Έπειτα, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των Σοβιετικών εθελοντών, ήταν εθνικώς μη-Ρώσοι, έβλεπαν τον Βλάσωφ ως τον επόμενο Στάλιν και τον κατηγόρησαν ότι προσπαθούσε να "καπελώσει" τους αγώνες τους.

Σε κάθε περίπτωση, το δημιούργημά του, ο "Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός" (R.O.A.,μετέπειτα K.O.N.R.) ήταν η μέγιστη διοικητική αυτονομία που δόθηκε στα "Ανατολικά Τάγματα" αν και ουδέποτε άσκησε ουσιαστικό έλεγχο σε αυτά. Το σήμα του "ενοποιημένου" ROA, που με υπερηφάνεια φόραγαν στις στολές τους οι εθνικιστές του Βλάσωφ, είχε περισσότερο συμβολική, παρά ουσιαστική διοικητική σημασία. Όταν επιτέλους επετράπηκε στον Βλάσωφ η ενιαία διοίκηση των Ρώσων λιποτακτών, ήταν ήδη πολύ αργά. Ο Βλάσωφ κρεμάστηκε από τους Σοβιετικούς, το 1962.

πηγή: Περιοδικό Patria